Cindy Dupuy (CD): Goedemiddag, Jean Luc Angrand. Kunt u ons vertellen over uw interpretatie van Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci?
JLA (Jean Luc Angrand): De beschrijving die ik van dit werk geef, volgt niet de academische norm; een norm die echter volledig geldig is in een zogenaamde "klassieke" lezing.
Een klassieke lezing die onbetwistbaar laat zien dat het gaat om Jezus en zijn twaalf discipelen; een tafelscène bekend bij alle christenen ter wereld.
Dit boek gaat echter over de verborgen betekenis van dit werk, een puzzeltocht waar Leonardo da Vinci van hield; veel kunstenaars uit de Italiaanse Renaissance deden hetzelfde.
Ik heb ervoor gekozen om te laten zien wat ik heb ontdekt en dit vormt een reeks hypothesen die het verdienen om onthuld te worden. Slechts hypothesen.
Laten we dit werk dus bekijken vanuit het perspectief van de hermetische interpretatie (verborgen zaken); voor de klassieke (academische) lezing van dit werk is er een overvloed aan andere boeken die u zullen informeren.
CD: Wat stelt het voor?
Het Laatste Avondmaal (in het Italiaans: L'Ultima Cena, oftewel "Het Laatste Diner") van Leonardo da Vinci is een muurschildering van 460 × 880 cm, gemaakt tussen 1495 en 1498 voor de eetzaal van het Dominicaanse klooster van Santa Maria delle Grazie in Milaan.
Het Laatste Avondmaal (van het Latijnse cena: avondmaal) is de naam die christenen geven aan het laatste diner dat Jezus Christus had met de Twaalf Apostelen op Witte Donderdag, voor het Joodse Pasen, kort voor zijn arrestatie en de dag voor zijn Kruisiging.
Dit diner vond drie dagen voor zijn opstanding plaats.
Wat we hier linksboven zien is een vreemde scène, daar vinden we Eva in een roze jurk, vermomd als man met een klein baardje. Eva, de oorsprong van de erfzonde, wordt uit het Paradijs gedreven door Uriël, de aartsengel van de straf. Eva raakt met haar hand een oude bebaarde man aan die in het oor van de Maagd Maria fluistert.
De man die zijn twee handen toont, is Adam die zijn misdaad ontkent; later zal hij de rol van Pontius Pilatus spelen. Dus, vanaf links, is er de Engel Uriël die Eva en Adam verdrijft. Rechts van Adam is die oude bebaarde man die met Maria spreekt, de Aartsengel Gabriël die zijn Aankondiging doet. De betekenis van deze scène is bekend; het betekent dat de Maagd Maria is gekomen om Eva's zonde weg te vagen; Maria is de belichaming van puurheid.
Tot slot is de man aan tafel die zich omdraait om naar Maria te kijken, de verrader Judas, die een buidel met geld in zijn hand heeft.
CD: Gaat het hier om het Oude Testament?
JLA: Ja, maar ook om het Nieuwe Testament, belichaamd door de volgende personages.
Rechts heb ik in mijn boek ULTIMATE BLASPHEMY een scène ingevoegd van de zuiverheidsoverdracht tussen Eva en Maria, geschilderd door Sandro Botticelli:
Dezelfde goddelijke overgangsscène tussen Eva en Maria is te vinden in "De Lente", een ander meesterwerk van Sandro Botticelli. Eva, de zondares, bijna naakt, wordt uit het paradijs verdreven door de engel des doods en de straffen, Uriël; uit haar mond komt haar zuiverheid, in de vorm van bloemen, die overvloedig aan de Maagd Maria worden overgedragen; Maria wordt de nieuwe Eva.
CD: Wat heeft het te maken met het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci?
Het lijkt erop dat deze zuiverheidsoverdrachtsscène te vinden is in Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci, als we hermetisch redeneren door de twee handen - die van Eva op het mannelijke personage, de engel Gabriël, en die van de engel Gabriël op het vrouwelijke personage dat de Maagd Maria is die we ten onrechte als man beschouwen. Een zuiverheidstransitie; de ene verliest het en de andere wint het.
Uiteraard ontkracht deze vrije interpretatie niet de klassieke academische versie. Het gaat erom uw geest te openen voor de verborgen (hermetische) interpretatie, die een gebruikelijke praktijk was van de grote kunstenaars uit de Renaissance. Botticelli en Dürer gebruiken heel vaak het personage van Uriël in hun werken. Voor meer informatie verwijs ik u naar mijn andere boeken.
CD: U had het over Pontius Pilatus, waar is hij?
Een personage speelt zowel Adam als Pontius Pilatus.
Scène 1: De acteur die zijn twee handen toont, speelt in de vorige scène de rol van Adam. Het mes van de Engel Gabriël laat ons zien dat hij en zijn metgezel Eva inderdaad sterfelijk zijn; de engel Uriël, helemaal links op het schilderij, is er om
CD: Is de scène van de verloochening van Sint-Petrus ook aanwezig in het fresco?
JLA: Ja, hier is een uittreksel uit de Bijbel dat de scène beschrijft:
"Toen Petrus in de binnenplaats beneden was, kwam een van de dienstmeisjes van de hogepriester. Ze zag Petrus zich warmen en keek hem aan en zei: "Jij was ook bij Jezus de Nazarener!" Maar hij ontkende het en zei: "Ik weet niet en begrijp niet wat je zegt."
Hij ging naar de voorhal en een haan kraaide. Het dienstmeisje zag hem en begon opnieuw te zeggen tegen de omstanders: "Deze hoort erbij!" Hij ontkende het weer.
Een korte tijd later zeiden de omstanders weer tegen Petrus: "Zeker weten, jij bent een van hen, want je bent een Galileeër!" Toen begon hij te vloeken en te zweren: "Ik ken de man over wie jullie spreken niet."
Onmiddellijk kraaide de haan voor de tweede keer. Petrus herinnerde zich de woorden die Jezus tegen hem had gezegd: "Voordat de haan twee keer kraait, zul je me drie keer verloochenen." En hij barstte in tranen uit.
De scène met Sint-Petrus en zijn drie verloocheningen is duidelijk zichtbaar in het fresco.
Aan de rechterkant vertegenwoordigt een bebaarde man Sint-Petrus die door een dienstmeisje beschuldigd wordt een volgeling van Jezus te zijn. Uit angst om door de menigte gevangen genomen en mishandeld te worden, ontkende Petrus driemaal. De drie andere personages lijken de drie verloocheningen van Petrus te vertegenwoordigen.
De schilder Caravaggio lijkt geïnspireerd te zijn geweest door de houding van het derde personage aan de linkerkant voor zijn werk dat over dezelfde Bijbelse scène gaat.
CD: Dank u, Jean Luc Angrand.
JLA: Ik moet u bedanken, Cindy.
-----
Vertaling gedaan door CHATGPT